İnsanın ömrü çeşitli sıkıntılar ve üzüntülerle geçer,
Ömür su misali akar gider, rüzgâr gibi eser geçer. Zira Dünya rahat yeri değildir bilakis sürgün ve çile yeridir.
Rahatlık dünyada olmaz arayan boşuna arar asıl rahatlık ancak Cennette olur. Bu da geçer Ya Hu!..
Acı ve tatlı günler birbirini takip eder gider,
Geceleri gündüzler, kışları yazlar takip ederek gider.
Geceler yerini gündüze kışlar yerini bahara bırakarak gider,
Bu da geçer Ya Hu…
Şairin dediği gibi Her kışın bir baharı her gecenin de bir neharı (gündüzü) vardır.
Yüce Halıkımız da “Şunu iyi bil ki: muhakkak zorlukla beraber bir kolaylık vardır. (Evet) Zorlukla beraber bir kolaylık vardır.” ( El-İnşirah:5,6.) buyurmaktadır.
Her gün gecesini her sene kışını yaşamaktadır.
Saten dünyanın gecesi ve kışı olmasaydı gündüzün ve yazın ne kıymeti olurdu.
Aynı şekilde sıkıntılar, üzüntüler, zorluklar, olmasaydı genişliğin, sevincin, mutluluğun dahası hayatın ne anlamı olurdu.
Bütün bunlar Dünya hayatında tabii olan şeyler.
Rahat ve huzur dünyada olmaz ancak Cennette olur İnşallah
Bu da geçer Ya Hu…
Zamanın birin de Dervişin biri uzun ve yorucu yolculuk tan sonra bir köye ulaşır. Köylüler fakir olduklarını bundan dolayı misafir edemeyeceklerini bildirerek ve eklerler Şakir diye birinin çiftliğini tarif ederek oraya gitmesini söylerler.
Abid Şakirin bölgenin en zengini, Haddat isimli bir kişi ise bölgenin ikinci zengini olduğunu anlar. Varır Şakir e Misafir olur kendisine misafir perverlik gösterilir.
Derviş oradan ayrılmadan önce ev sahibine teşekkür ederek ayrılırken ekler, böyle zengin olduğun için şükür et der.Şakir ise misafir ettiği abide Buda geçer… diye mukabelede bulunur.
Bir kaç yıl sonra Dervişin yolu yine aynı bölgeye düşer Şakiri hatırlar ziyaret etmek ister. Sorar soruşturur köylüler o her şeyini kayb etti Şimdi Haddadın yanında çalışıyor derler.
Bizim Abid Hadda dın çiftliğine gider Şakir i bulur üç yıl önce sel felaketinden her şeyini kayb eden Şakir e olup bitenlerden dolayı üzüldüğünü belirtir. Hal ve hatırını sorup ayrılırken Şakir den şu cevabı alır. Üzülme dostum buda geçer…
Derviş yoluna devam eder ve yedi yıl sonra yine yolu aynı bölgeye düşer, şaşkınlık içinde olup bitenleri öğrenir.
Haddad bir kaç yıl önce ölmüş ailesi olmadığı için de bütün mal varlığını en sadık hizmetkârı ve eski dostu Şakir e bırakmıştır.
Şakir yeniden Zengin olmuş Derviş eski dostunun durumuna sevinir, sevincini belirtmesi üzerine yine Şakir den aynı cevabı alır.
Buda geçer…
Bir zaman bizim Derviş yine Şakir i arar ona bir tepeyi işaret ederler Tepede Şakir in mezarı vardır ve mezar taşında şu kitabe yazılıdır. Buda geçer… Derviş pek mana veremez ölümün neyi geçecek diye düşünerek yoluna devam eder.
Ertesi yıl Şakir in mezarını ziyaret etmek için geri döner ama ortada ne tepe var nede mezar sel almış götürmüş Şakirden bir iz kalmamış.
O aralar Ülkenin Sultanı.
Kendisi için değişik bir yüzük yapılmasını üzüntülü olduğu zaman yüzüğe baktığın da üzüntüsünü gideren, sevinçli olduğu zaman da bu yüzüğe baktığın da bu sevincin kendisini tembelliğe itmemesini ister.
Bunun üzerine bizim dervişi bulup yardım isterler Derviş Sultanın kuyumcusuna hitaben bir mektup yazıp verir.
Kısa bir zaman sonra yüzük sultana sunulur. Yüzük sadedir ama sultanın gözü yazıya dokunur.
Yüzüğün üzerinde buda geçer ibaresinin yazılı olduğunu görür.
Sultan üzüntülü olduğu zaman yüzüğünde ki Buda geçer.. yazısını okuyunca üzüntüsü gider.
Sevinçli olduğu zaman da aynı şekilde yüzüğünde ki Buda geçer.. yazısını okuyunca kendisine çeki düzen verir.
Bu şekilde Hüküm sürüp gider.
En sonunda Dervişler Ya Hu (Allah) kelimesini eklerler.
Velhasılı Kelam Buda Geçer Ya Hu…