Abdullah İbn. Ömer (R.A.) den nakledildiğine göre Allah Resulü şöyle demiştir. Allah Resulü bir defasında omzumda tuttu ve şöyle buyurdu “Dünyada sanki bir yabancı (garip) veya yolcu imişsin gibi ol. Abdullah ibn. Ömer (R.A) da burdan yola çıkarak şöyle derdi “Akşama ulaşırsan sabahı bekleme, Sabaha çıkarsan akşamı bekleme, sağlığından hastalığın için, hayatından ölümün için (hisse-pay) al.” (Buhari, Tirmizi, İbn. Mace.)
Lokman (A.S.) oğluna öğüt verirken Ey oğul “Dünya hayatı derin bir deryadır. Orada çok kişiler boğuldu. Bu hayat denizinde Gemin takva olsun, azığın Allah a İman olsun. Bu Geminin yelkeni Allah a tevekkül olsun. Bu şekilde yolculuk yaparsan bu hayat denizinde boğulmadan selamet sahiline çıkarsın yoksa senin için başka kurtuluş yolu göremiyorum.”
Bir gün Hz. Maviye ye ikiyüz yaşında bir adam gelir. Hz. Maviye O na Dünya Hayatını nasıl buldun der. Yaşlı adam, “Belalı yıllar. Gün bu gün, gece bu gece, doğan doğar,ِölen ölür. Doğanlar olmasaydı hayat biterdi, ölenler olmasaydı yeryüzü dar gelirdi der.” Bu konuşmalar hoşuna gittiğinden, Hz.Muaviye dile benden ne dilersen. Yaşlı adam geçen ِömrümü geri getir veya yaklaşan ecelimi def et.” Hz. Maviye ben buna muktedir değilim der. Güngörmüş ihtiyar “Öyleyse benim senden hiç bir dileğim yoktur.” der.
Dünya hayatı üç günden ibarettir derler. O da Dün, Bu Gün, ve Yarın dır. Heyhat Dün geçti, Bu gün akşam oldu Yarından kimsenin haberi yok. Onun için hayat bir gün o da bugün derler.
İşte o tek gün olan bu günü çok iyi değerlendirmek lazım, Hz. Ömer (R.A.) ın dediği gibi “Bu gün Allah için ne yaptın” diye nefsimize sormamız lazım. Peygamber Efendimiz (S.A.V.) in “Siz Hesaba çekilmeden önce kendinizi hesaba çekin.” (Tirmizi) buyurduğı gibi Nefislerimizi hesaba çekmemiz lazım.
“Ey iman edenler! Allah tan korkun ve herkes yarına ne hazırladığına baksın. Allah tan korkun, çünkü Allah yaptıklarınızdan haberi olandır.” (Haşr:18.)
Ayet de geçen Yarınla Kıyamet günü kast edilmiştir. Çünkü Allah a göre Dünya ve Ahiret birer gün sayılmıştır. Eskilerde belki bundan dolayı bugün Dünya yarın Ahiret demişlerdir. Ayet de Allah’tan korkma emri tekrarlanarak tekid edilmiştir. Bununla farzların edası haramların terki istenmiştir.
İnsanlığın öldüğü bir zamanda yaşamaktayız. Bu yüzden yaşam zorlaştı yani kısaca hayat çok zalim. Bundan dolayı şu dünya hayatında fani olan şeylere bağlanmamak ve geçici olan şeylere güvenmemek lazım.
Bir Ata sözümüzde de belirtildiği gibi. “Ağaca dayanma kurur, İnsana dayanma ölür.” Asıl Ölmeyecek yüce zata yaslanmak ve ona güvenmek lazım
“Hasbunallahu ve ni’mel vekil” ( (Al i İmran:173.)
(Allah bize yeter, O ne güzel Vekildir.) Ayetini çokca zikr etmek gerek.
Ve yine bu manada “Allah bes baki heves”
(Allah her herşeye yeter, Allah dan gayri her şey boş) demek gerek.
Dünya hayatında mal, mülk, mevki makam vs. her şey fanidir. Bundan dolayı dünyanın varlığına güvenmemek lazım, Fani olana değil baki olana bakmak lazım.
Tıpkı Said Nursi hazretlerinin dediği gibi “Faniyim fani olanı istemem. Acizim aciz olanı istemem. Ruhumu Rahmana teslim eyledim, gayri istemem. İsterim, fakat bir yar ı Baki isterim. Zerreyim, fakat bir şems-i sermed isterim. Hiç ender hiçim fakat bu mevcudatı umumen isterim.”
Ve yine Said-i Nursi öyle bir zata güvenip dayan ki Onun sözü her şeye geçsin hatta sözünü karanlıklara, deryalara ve deryalardaki canlılara geçirebilsin diye bizlere hatırlatmada bulunmaktadır.
Vakta ki Hz Yunus (A.S.) Balığın karnında karanlıklar içinde iken
Öyle ki Deniz fırtınalı, gece dağdağalı ve karanlık, ümitlerin bittiği bir anda tek ümit kapısı olan Cenabı Hakk ın kapısına iltica ediyor.
Ve o gün şöyle sesleniyor. “La ilahe illa ente subhaneke inni kuntu minezzalimin.” (Enbiya. Ayet 87.)
(Ya Rabbi! Senden başka mabud yoktur. Seni noksanlıklardan tenzih ederim, ben şüphesiz zalimlerden yani nefsime zulm edenlerden oldum.)
diye seslendiğinde bütün mevcudata ve mahlukata sözü geçen ve de her şeyin Rabbi Sahibi olan Cenabı Hakk (C.C.) Balığa ilham ediyor. O da Hz. Yunusu incitmeden selamet sahiline bırakıyordu. Velhasıl şu Dünya hayatında öyle şeylere sarıl ve bağlan ki kabirde sana arkadaş ve yoldaş olsun. Kabire seninle beraber girsin. Mal- mülk, arkadaş ve dostlar gibi seni mezara tevdi edip geri dönmesin. Seni mezarda tek başına yapayalnız bırakmasın.
Bu konuda da Hz Enes (R.A.) ın Rivayet ettiği bir hadisi şerifte Resulullah (Sallallahu Aleyhi Vesellem) “Ölüyü (mezara kadar) üç şey takip eder. Ailesi, Malı ve Ameli. Bunlardan ikisi (Aile ve malı) geri döner. Biri (kişinin güzel amelleri) baki kalır . (Buhari,Müslim,Tirmizi.)
Burada şunu da hatırlatacak olursak bu Dünya hayatı gelip geçicidir, boştur derken biz bu dünyaya boşu boşuna mı geldik gibi bir mana da anlaşılmasın, yoksa birileri gibi bilmem ben bu dünyaya neye geldim diyenlerden farkımız olmaz. Dünya hayatı fanidir derken İslami ve İnsani değerlere uygun olmayan şeyleri kast ediyoruz. Yoksa biz bu Dünyaya Allah a kulluk (İbadet) etmek ve denenmek-sınanmak için geldiğimizi, yani yaratılış gayemizi çok iyi biliyoruz.
Cenabı Hakk (C.C) bu konuda “Ben cinleri ve insanları ancak bana kulluk etsinler diye yarattım.” (Zariyat:56.)
“O (öyle yüce Allah ) ki hanginizin daha güzel davranacağınızı sınamak için ölümü ve hayatı yaratmıştır. O mutlak galiptir, çok bağışlayıcıdır.” (Mülk:2.) buyurmaktadır.
Şu halde hayat anlamsız bir var oluş olmadığı gibi, ölümde sonu hiçlik olan bir yok oluş değildir. Aksine hayat hayırlı faaliyetler alanı, ölüm ise bu faliyetlerin karşılığını bulacağımız ebedi varlık sahasına geçişi sağlayan bir dönüm noktasıdır. Zira iyilikler ve güzellikler bu Dünyada olur, bu topraklarda neşvünema bulur. Ve nitekim Peygamber Efendimiz (S.A.V.) “Dünya Ahiretin tarlasıdır.” (Deylemi) buyurmaktadır.
Hadisi Şerif de de belirtildiği gibi bu dünya ahirertin tarlasıdır. İyiliklerin ve güzelliklerin ekildiği tarladır. Dünya iş ve kazanç yeridir. Burada ne ekilirse Ahirette de o biçilecektir. Faydalı iş yapmadan vakit geçirmek, vakit öldürmek olur. Sonra da Dünyada her işin, her nefesin hesabı Kıyamette sorulur..
Ölülerin kaçırdığı ve hasretini çektiği hayat ve ömür bizim için büyük fırsat bu fırsatı çok iyi değerlendirmek mecburiyetindeyiz. Kısaca bu dünyada insani ve İslami değerlere sahip çıkmamız lazım. Başta nefislerimiz ve nesillerimiz için dahası insanlık için çok çalışmamız dolayısıyla tabiat denen şu canlılar Alemi olan Dünya evini hep beraber korumamız imar etmemiz lazım. Tabi ki üzerinde yaşadığımız bu Dünya hayatında, dünyayı da çok iyi bir şekilde algılayıp tanımamız gerekmektedir. Yoksa yanlış dosta gönül vermiş oluruz ki oda bizim için Allah korusun felaket olur. Evet Dünya hayatı gelip geçicidir. Mal-mülk, mevki-makam, istek-arzu, dert, kerder, vs herşey ama her şey gelip geçicidir, İnsana kalan, Baki Alem için iyi ve güzel işler yapılmalıdır.
Durum bu olunca hiç ölmiyecek gibi dünyaya yarın ölecek miş gibi Ahirete için çalışılmalıdır.
Her şeye rağmen hayat güzeldir yaşamaya değer ancak yukarıda da belirtildiği gibi Dünyaya geliş gayemiz doğrultusunda bir hayat sürülürse hayat o zaman daha güzel olur. Kısa ve öz olarak Kurana ve Sünnete göre hayat devam ettirilirse hayat o zaman değer kazanır ve o zaman hayat ve yaşamak daha huzurlu ve müreffeh olur. Velhasılı kelam Kuran´ın tercumanı Abdullah b. Abbas (R.A.) Cenabı Hakk tan Dört şey istemeye değer demektedir.
Bunlar da “İman, Sıhhat, İlim ve hayırlı mal” zira hem dünya hayatı hem de Ahiret hayatı bunlarla kazanılır.
Yoksa Yunusumuz’un dediği gibi: Gerisi yalan
Mal sahibi mülk sahibi, hani bunun ilk sahibi,
Malda yalan mülkte yalan,
Var biraz da sen oyalan.
Selam ve Dua ile